ส่งใบสมัคร

เนื้อเรื่อง

ใบสมัครนางเอก

ชื่อจริง-นามสกุล(ทั้งไทยและอังกฤษนะคะ) :  นิทราทิพย์   พิพัฒน์ไพศาลกุล  [Nitratip  Pipatpaisankun]
ชื่อเล่น(ทั้งไทยและอังกฤษเช่นกันค่ะ) :  ยูเมะ  [Yume]
อายุ (ขอประมาณ 17-19 ค่ะ) :  18 ค่ะ
การเรียน (ช่วงชั้น และสายที่เรียนค่ะ) :   ม.6 สายศิลป์  คำนวน
ครอบครัว(ฐานะ และก็ประวัติโดยรวมค่ะว่ามีพี่น้องกี่คน) : เป็นลูกสาวคนโตของบ้าน เธอมีน้องชายคนหนึ่งชื่อ ไอ [Ai] พ่อแม่มีกิจการเกี่ยวกับเครื่องดนตรีชื่อดัง ฐานะค่อนข้างรวย น้องชายคนนี้อายุสิบเจ็ด เขาเป็นน้องชายที่หวงพี่สาวที่สุดในโลกเล๊ยย!!
นิสัย (เอาความจริง ห้ามฟิคนะ) :  ห้าว แสบ ปากร้ายสุดๆ (จริงๆนะ ด่าทีหมาเห่าเลย <<  เกี่ยว?) ด่าไฟแลบ  เป็นคนจริงใจคิดอะไรพูดไปแบบนั้น ออกแนวว่าพูดทีนี่ ฉึก ฉึก ฉึก (แทงใจคนอื่น -*-)เป็นคนท่กล้าไปซธทุกเรื่อง ชอบท้าทายคนโดยไม่คำนึงถึงอันตรายที่จะมาถึง = = เป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง (ออกแนวรั่วมากกว่าด้วยซ้ำมั้ง - -) แต่เวลาเงียบทีนี่จะมีแต่คนกลัว เพราะ ปกติมันไม่เงียบ พอเงียบก็จะเริ่มสงสัย เอ๊ะ มันเป็นอะไร - - คนส่วนใหญ่เลยกลัวเวลาเงียบ ชอบเล่นมุก โดยเฉพาะมุกแป๊กๆเล่นได้เล่นดีจนเพื่อนเครียด แต่ก็มีมุมที่ใครๆไม่ค่อยได้เห็นคือมุมหวานๆ ความจริงแล้วก็โรแมนติกเข้าขั้นเหมือนกัน แต่ไม่แสดงออก อ่อนไหวเหมือนกันนะ อ่านนิยายทีเนี่ย ถ้ามันเศร้า น้ำตานี่ไหลย้อยยยยเชียว -*-เป็นคนที่ปฏิเสทใครไม่เป็น ใครให้ไรมาก็รับ ใครสั่งให้ทำอะไรก็ทำ เป็นคนที่เบื่อง่ายเหมือนกัน  ขี้งอนด้วย แต่หายเร็วเว่อร์ๆ เกลียดคนโกหกไม่รักษาสัญญาที่สุด งกได้โล่ห์ แค่น้ำตาลเม็ดเดียวก็ยังไม่ให้ใคร -*-ดูภายนอกนะ จะเหมือนคนที่แบบ หยิ่ง เริ่ด คนส่วนใหญ่มักคิดแบบนั้น เขาไม่รุหรอก ภาพพจน์ข้างนอก มันเก็บอะไรเอาไว้บ้าง หึหึ  เป็นคนหัวดีแต่ขี้เกียจ เวลาเรียนไม่เรียนนั่งอ่านนิยาย นั่งอ่านการ์ตูน นั่งแต่งฟิค และนั่งแต่งเพลง ในหัวมีเรื่องหื่นๆเก็บไว้เพียบ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นคนแบบไหน ยกเว้นเพื่อนสนิท  รู้กันหมด เป็นคนที่ดูเหมือนเด็กดี โดยเฉพาะต่อหน้าผู้ใหญ่ หารู้ไม่ว่าฉันน่ะเจ้าเล่ห์ 555+ วางแผนนู่นนั่นนี่สารพัดอย่าง การแกล้งคนอื่นเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่ง เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น เกลียดใครเกลียดนาน รักใครรักจริง แค้นใครคนนั้นตาย !! ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่เกลียดใครก็เย็นชากับคนนั้นไปตลอด ป.ล.  เราจะบอกว่าเรามีซิกซ์เซ้นท์ จะเชื่อเรามั้ย??  เรื่องจริงนะเนี่ย > < ลืมบอกอีกอย่าง เราเป็นคนที่คิดอะไรจะออกทางสีหน้าหมดเลย -*-
ภาษาที่พูดได้ (อย่ามาฟิคเชียวนะ) : ไทย เกาหลีหน่อยนึง และก็ญี่ปุ่นค่ะ
สิ่งที่ชอบ / เกลียด : ชอบร้องเพลง ชอบเต้น ชอบชอคโกแลต ชอบแกล้งคนอื่น ชอบอ่านหนังสือต่างๆ ชอบแต่งเพลง (แต่แต่งไม่เคยจบเพลงซํกที -*-) ชอบทำอาหาร ชอบแช่ตัวในอ่าง /// เกลียดแมงมุมสุดๆ เกลียดคนเจ้าชู้ คนโกหก เกลียดการล้างจาน เกลียดการทำความสะอาด
ความสามารถพิเศษ : เต้น + ร้องเพลง + ด่า-*-
นักร้องในดวงใจ (เอาคนไทยนะคะ) : เราชอบสองคนคือเจ๊คิ้ม เจนนิเฟอร์ คิ้มและก็ บัวชมพู ฟอร์ด
คำพูดติดปาก : "หะ =[]= ;;;" , "กินโออิชิแล้วเอาฝามาซะ ก่อนแกจะไปตาย - - +++" , "แว๊กกกกกกก~~~!!!!!" , "โรคจิตปะเนี่ย - -"
อิมเมจ 3 รูป (บอกชื่ออิมเมจด้วยนะคะ) :  Park Seulgi

อิมเมจคู่ค่ะ 3 รูป :  ฉ่อย =.,=

 คำถามทั่วไป

คิดยังไงกับพล็อตบ้างเอ่ย :   ไม่ค่อยเห็นพล็อตแบบนี้อ่ะ น่าหนุก
ทำไมถึงชอบพล็อตนี้ล่ะ :  เราอยากเป็นนักร้องงง
ถ้าไม่ติดต้องการบทอื่นมั้ย :   เอิ่ม....ไม่อ่า เค้ารักฉ่อยย > <
มารายงานตัวด้วยนะคะถ้าติด : OK!
ถ้าดองก็ขอโทษล่วงหน้านะคะ : ไม่เป็นไรๆ เราก็ชอบดอง -*-
มีอะไรจะบอกมิวมั้ยคะ :   รักไรเตอร์
ขอให้โชคดีล้ะกัน สู้ๆค่ะ :   ค่า

 คำถามย่อยนางเอก
ทำไมคุณถึงอยากเป็นนักร้องล่ะ (บรรยายตามความรู้สึกเลย) :  เรารักเสียงเพลง เวลาฟังเพลง ถึงเราจะร้องไม่เป็นก็เหอะ แต่เราจะรู้สึกมีความสุขอ่ะ เพลงเหมือนสิ่งหนึ่งของความรู้สึกเรา เวลาเศร้าเราก็จะฟังเพลงสนุกๆเพื่อให้ความสุขมาลบล้างความเศร้าของเรา เวลามีความสุขเราก็จะเแบ่งปันไปให้เพื่อนๆ คนที่รักด้วยเสียงเพลง อีกอย่าง  คนที่ทำให้เรารู้ว่าความฝันของเราจริงๆแล้วคืออะไรก็คือเอสเจล่ะ ตั้งแต่ได้รักเอสเจ รักซีวอน เราได้รู้ตัวเอง ฝึกฝนในการที่จะเป็นนักร้องมาตลอด ถึงที่บ้านเราจะไม่อยากให้เราเป็นแต่เราก็ยังแอบไปออดิชั่นเจวายพีอยู่เลย แหะๆ
คุณอยากร้องเพลงอะไรกับเขา (เพลงไทย ขอเพลงคู่อ่า) : อื่มม....ถ้าเพลงเดี่ยวก็ดีดิ  เราคิดไม่ออกอ่ะ  อื่ม คงจะเป็น Perhaps Love Thai VER. เพราะตอนแรกที่เรารู้จักเค้า เราเฉยๆนะ ซักพัก มันก็กลายเป็นความอ่อนไหว แล้วกลายเป็นความรักโดยที่เรายังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ^^
เหตุการณ์ใดที่ทำให้คุณกับเขาทะเลาะกัน(บรรยายเนอะ) : 
“ทำไมฉันต้องมาซ้อมกับนายด้วยเนี่ย = =” ฉันพูดเมื่อฉันจับฉลากเลือกพี่เลี้ยงได้ พี่อีทึกเค้าเล่นอะไรของเค้านะ อยู่ดีๆก็นึกเฮี้ยนขึ้นมาขี้เกียดให้มาซ้อมพร้อมกันแล้วจับฉลากเลือกคู่ไปซ้อมกันสองต่อสองซะงั้น แล้วฉันดันจับได้ตาบ้านี่อีก เฮ้ออ~
“ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ กรุณาให้เกียรติกันด้วย” ตาบ้าซีวอนพูด ให้เกลียดละสิไม่ว่า บุ่ยๆๆ – 3 – ตั้งแต่วันแรกแล้วที่ฉันเกลียดนาย เหอะ! ครั้งแรกที่เจอกันนายก็ทำหน้ามู่ทู่ใส่ฉันแถมยังบอกว่าฉันเหมือนเด็กผู้ชายอีก แถมบอกว่าฉันเป็นน้องชายนายด้วย เสียแรงที่ฉันเคยเป็นแฟนคลับนาย เสียแรงที่ฉันเคยหลงนายอยู่ตั้งนาน  นายคิดกับฉันแค่น้องชาย เหอะ แต่ฉันเป็นผู้หญิงนะ!
“เฮ๊อะ  นายมันน่าให้เกียรติตรงไหนไม่ทราบ เฮอะ  เต้นก็ใช่ว่าจะดี ร้องก็ใช่ว่าจะเก่ง ฉันต้องการมาเป็นนักร้องที่ดีนะ ทำไมฉันถึงไม่ได้คู่ซ้อมที่มันสุดยอดๆหน่อยล่ะ”
“อย่างคยูฮยอนน่ะ ดูสิ เสียงเค้าเพราะมากกก...ฉันฟังแล้วขนลุกเลย >< หน้าตาเค้าก็หล่อแสนหล่อ ยิ่งเรื่องเต้น โอ๊ยย คนอะไรก็ไม่รู้ เพอร์เฟคต์ชำมัด”
“หยุดพูดแล้วก็ซ้อมได้แล้ว” ตานั่นพูด ฮะๆๆ คงจะรับไม่ได้น่ะสิว่าตัวเองมันแย่ขนาดไหน
“เฮ๊อะ! นายคงรับตัวเองไม่ได้ล่ะสิว่านายมันแย่ขนาดไหน”
“ใครๆก็มองว่านายน่ะมันดีเลิศ หน้าตาดี นิสัยดี แต่ความจริงแล้วนายก็ไม่ใช่อย่างที่เค้าเห็นกันหรอก”
“นายก็แค่ทำตัวเหมือนเป็นสุภาพบุรุษ เป็นเทวดาให้ใครๆเค้าเห็นกัน เหอะ! ฉันละไม่ชอบเลยคนแบบนายเนี่ย”
“ฉันบอกว่าหยุดพูด แล้วก็มาซ้อมได้แล้ว!”
“ทำไม ... ฉันจะพูด มีอะไรล่ะ นายน่ะนะ ถ้าเทียบกับคยูฮยอนแล้วคนละเรื่องกันเลย คุณคยูฮยอนน่ะทั้งขี้เล่นเป็นกันเอง น่ารักชะมัด! อ๊ะ ! นายจะทำอะไรน่ะ O_o”
ขณะที่ฉันกำลังพร่ำเพ้อพรรณาถึงคยูกี้อยู่ ตาบ้านั่นก็เขวี้ยงซีดีที่เป็นเพลงที่ใช้ซ้อมทิ้งแล้วเดินมาที่ฉันพลางทำแววตาน่ากลัว
“หยุดพูดถึงผู้ชายคนอื่น เวลาที่อยู่กับฉันได้แล้ว!”
“ทำไม...ฉันพูดแล้วจะทำไม !”
“ถ้าเธอพูดต่อละก็...”  เขาพูดพลางเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ คิดว่าจะกลัวรึไง เฮอะ!
“คิดว่าจะกลัวรึไง ก็ฉันพูดความจริงนี่ ! คุณคยูฮยอนเค้าดีกว่านายเป็นร้อยเท่าเลย! เค้าทั้งนิสัยดี ทั้งมความสามารถ ! นายน่ะเทียบเค...อุ๊บ!!”
พูดยังไม่ทันจะขาดคำ ซีวอนก็กระโจนเข้ามาแล้วใช้แขนแข็งแกร่งของเค้าโอบรอบตัวฉันไว้แน่นแล้วประทับริมฝีปากหนาของเขาเข้าที่ปากบางของฉัน
“อ...ป..ปล่อ....อุ๊บ!!!”
ฉันพยายามที่จะทำให้เค้าปล่อยฉันให้ได้ ทั้งทุบทั้งตีทั้งต่อยเค้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยฉันไปง่ายๆ ฉันได้แต่หลับตาแล้วน้ำตาของฉันก็ไหลลงเหมือนกับร่างกายของฉันที่หลอมเหลวไปเพราะการจูบของเขา...
“ฉันบอกแล้วใช่มั้ย...ว่าอย่าพูด...”
“เพราะมันจะทำให้เทวดาอย่างฉันกลายเป็นซาตานได้ในชั่วพริบตา...”
เพียะ!!
“น...นายมันเลว!!” ฉันรวบรวมกำลังที่มีเหลือตบเค้าทันที
“อย่างนายไม่ว่าตอนไหนนายมันก็เป็นซาตานสำหรับฉันไปซะหมดแหละ!! นายเป็นซาตานตั้งแต่ตอนที่นายบอกว่าฉันเหมือนน้องชายของนายแล้ว... ซาตานที่ทำร้ายจิตใจฉัน...นายไม่รู้หรอก...ว่าฉันรักนายขนาดไหน ...นายไม่รู้หรอกว่านายทำฉันผิดหวัง!!.”
“ฉันเกลียดนายที่สุด!!!” พูดจบฉันก็หันหลังเปิดประตูแล้ววิ่งหนีออกไป
“ยูเมะ!!” ซีวอนตะโกนเรียกคนที่เพิ่งวิ่งออกไป
ยูเมะ...เธอก็รักฉันงั้นหรอ  ...
ฉันขอโทษ...
ฉันทำร้ายเธอ..

ฉันวิ่งออกไปเรื่อยๆแล้วก็ไปชนใครซํกคนนึงตรงทางเดิน
“โอ๊ะ...อ้าว ยูเมะ เป็นอะไร ทำไมร้องไห้ล่ะ O_o” พี่ดงแฮนี่นา
“ฮึกๆๆ” ฉันได้แต่ร้องไห้ ก้อนสะอึกจุกลำคอไปหมดจนฉันไม่รู้ว่าจะพูดออกไปให้พี่ดงแฮรู้ได้ยังไง
“โอ๋ๆๆ น้องสาวที่น่ารักอย่าร้องไห้นะ เดี๋ยวพี่จะให้อมยิ้มไปกินนะ” พี่ดงแฮพูดแล้วลูบหัวฉันเบาๆ เพราะคำปลอบแบบเด็กๆของพี่เค้าทำให้ฉันหลุดหัวเราะออกมา
“ฮึก  ฮะๆๆ พี่..พี่ดงแฮทำเหมือนฉันเป็นเด็กแหน่ะ ” ฉันพูดทั้งๆที่ยังร้องไห้อยู่แถมยังยิ้มด้วย สภาพตอนนี้ฉันคงเหมือนคนโรคจิตแหงๆ = =;;
“เธอยังเด็กอยู่ไม่ใช่รึไง เอาเถอะ มีอะไรก็บอกพี่สิอย่าเก็บไว้ อย่าร้องไห้นะ” พี่ดงแฮพูดแล้วลูบหัวฉันอีกครั้ง ฉันหันไปยิ้มให้โดยที่ไม่รู้ว่าทุกการกระทำของฉันและพี่ดงแฮถูกบันทึกภาพใส่สมองของชายคนนี้
ชเวชีวอน...
“หึ...เธอมันก็แค่คนๆนึงที่ไม่ได้จริงใจกับฉัน...”
“เธอก็แค่คนที่มาปั่นหัวฉัน ...บอกว่ารักฉัน แล้วเธอก็ไปหาดงแฮ”
“เธอ...ต้องเจ็บเหมือนกับที่ฉันเจ็บ!”

สมมติว่าคุณกับเขากำลังจะลงตัวกันแล้วก็ดันมีมือที่สามมาคุณจะทำอย่างไร แล้วมือที่สามคือ? : น้องชายฉันเองนี่แหละ ตานี่มันขี้หวงจะตาย ไอน้องบ้า แถมมันยังไปหาคนที่เคยเป็นแฟนกับตาฉ่อยของฉันมาร่วมมืด้วย โอ้ยย อะไรกันนักกันหนานะ!

ถ้าไม่สมหวังในฟิคอ่ะ :  ไม่เป็นไรค่ะ  แค่ได้รักก็พอแล้ว

ถ้าขึ้นคอนเสิร์ตที่ไทยคุณคิดว่าเขาจะมีเซอไพรส์มั้ย : มีนะ!! ถ้าเป็นซีวอนต้องมีแน่ๆ   เพราะฉ่อยน้อยโรแมนซ์ (เกี่ยว?)

ถ้าเขาจะต้องกลับเกาหลีแต่คุณยังต้องเป็นนักร้องที่ไทยต่อไปคุณจะบอกอะไรเขาเป็นครั้งสุดท้าย (จากกันอีกแล้ว = =; ) :
พี่คะ...เรามาทำสัญญากันนะ  ว่าเราจะไม่ผูกมันต่อกัน ถ้าพี่เจอใครที่เค้ารู้สึกดีต่อพี่และพี่ก็รู้สึกดีต่อเค้า พี่ก็ไปกับเค้าซะ ฉันก็เหมือนกัน ถ้าฉันเจอคนที่ใช่ ฉันก็จะไปจากพี่โดยที่ต่างฝ่ายก็ไม่มีใครเจ็บ...แต่ถ้าเราทั้งสองต่างก็มั่นคงต่อกัน ไม่มีใครอื่นที่มาทำให้เราแยกจากกัน เราจะกลับมาหากันอีกครั้ง...แต่พี่จำไว้นะคะ ไม่ว่าจะมีใครที่หล่อกว่า ดีกว่าพี่ ฉันก็จะยังรักพี่ตลอดไป...

ถ้า อีก 2 ปี คุณออกอัลบั้มใหม่แล้วคุณต้องบินไปโปรโมตที่เกาหลีและก็ได้ออกรายการทีวี ร่วมกับเขาอีกครั้ง คุณคิดว่าเขาจะจำคุณได้มั้ย แล้วคุณอยากจะพูดอะไรกับเขา (บรรยายเป็นบทพูดยิ่งดีค่ะ) :
“ครับ...แขกรับเชิญวันนี้คือ คุณชเวชีวอนและคุณยูเมะครับ!!” เสียงของยูแจซอกพิธีกรชื่อดังของเกาหลีพูดขึ้น ฉันเงยหน้าที่ก้มเอาๆของฉันและหันไปข้างๆก็พบกับคนที่ฉันรอคอยมานานแสนนาน...พี่ซีวอน...
พ...พี่คะ...พี่จำฉันได้มั้ย...
“ครับ...เรามาพูดคุยกับทั้งสองดีกว่า คุณซีวอนครับ งานละครเรื่องใหม่ของคุณเป็นยังไงบ้างครับ”
“ก็ดีครับ ผมได้รับบทเป็นนักร้องที่ต้องไปเป็นพี่เลี้ยงให้กับเด็กฝึกหัดที่เกลียดผมเข้าไส้ เหมือนกับชีวิตจริงของผมเมื่อสองปีก่อนเลยล่ะครับ !”  O_o พี่...พี่ซีวอนจำได้!
“น่าสนุกดีนะครับ อย่างงี้ก็คงเล่นได้สบายๆเลยล่ะสิครับเนี่ย”
“ก็ไม่สบายนักหรอกครับ มันก็ยากเหมือนกัน ก็คนที่เป็นเด็กฝึกหัดไม่ใช่คนเก่านี่ครับ”
“!?” หลังจากที่พี่ซีวอนพูด ฉันก็ถึงกับอึ้ง
“อ่อครับ...แล้วคุณยูเมะครับ อัลบั้มชุดใหม่ของคุณเป็นยังไงบ้างครับ”
“อ...เอ่อ ค่ะ อัลบั้มชุดนี้จะสื่อถึงอารมณ์และความรู้สึกของฉันได้ดีมากค่ะ เพลงโปรโมตจะเป็นเพลงที่ชื่อว่า I always wait for you. ค่ะ”
“แค่ชื่อเพลงก็น่าฟังแล้วนะครับ เห็นว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่คุณแต่งเองด้วยนะครับ เนื้อเพลงมันเกี่ยวกับอะไรหรอครับ”
“ค่ะ...มันเป็นเพลงที่เป็นเรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งต้องจากกับคนรัก และตอนนี้เธอก็ยังคง...รอคอยเค้าอยู่ค่ะ” ฉันพูดแล้วมองสบตาพี่ซีวอน...ฉันหวังว่าเค้าจะรู้ว่าฉันแต่งเพลงนี้เพื่อเค้า...
“โอ้~ เป็นเพลงที่น่าจะเศร้ามากๆเลยนะครับเนี่ย”
“ค่ะ ^^ ;”
หลังจากนั้นพิธีกรก็ถามต่อเรื่อยๆหลายๆคำถาม ทั้งฉันและเขาก็ตอบคำถามไปเรื่อยๆ และระหว่างที่ตอบคำถามเราสองคนก็ได้แต่นั่งหลบสายตากันและกัน...
“สุดท้ายแล้วนะครับ คุณสองคนอยากจะพูดอะไรหน่อยมั้ยครับ”
“ครับ ยังไงก็ฝากละครเรื่องใหม่ที่เป็นความทรงจำที่ผมไม่เคยลืมและไม่คิดจะลืมของผม และก็ฝากอัลบั้มที่สี่ของ Super Junior ด้วยนะครับ ยังไงก็อย่าลืมฟังและสนับสนุนพวกเราต่อไปด้วยนะครับ ”
“ค่ะ สำหรับฉันก็ฝากอัลบั้มที่สอง I  am และฝากเพลง I always wait for you ด้วยนะคะ เพลงนี้เป็นเพลงที่ใช้บ่งบอกความรู้สึกของฉันในขณะนี้...ฉันยังรอคนๆนั้นอยู่เสมอ ขอบคุณมากๆนะคะ ^^”
หลังจากจบการสัมภาษณ์ทั้งฉันและเค้าต่างไม่พูด ได้แต่เดินตามผู้จัดการส่วนตัวออกจากสตูดิโอไป แต่...
เพราะคำพูดในช่วงสุดท้าย ทำให้ฉันสัมผัสได้ว่า...
ความรู้สึกทั้งหมดของเราสองคนไม่เคยเปลี่ยนไปเลย!!

สุดท้ายแล้วนะ บอกความรู้สึกที่มีต่อเขาให้ฟังหน่อย (ซึ้งๆนะเน้นๆ หุหุ ถ้าตรงใจคะแนนไม่ไกลจ้า) :
เค้าคือ…รักแรกพบ ที่เพียงแค่สบตา ก็ทำฉันหลงไหลอย่างหัวปักหัวปำ
เค้าคือ...เทวดาและซาตานในร่างเดียวกัน
เค้าคือ...เด็กน้อยเวลางอน ฮะๆๆ เหมือนเลยนะ
เค้าคือ...คนใจดี ที่มีน้ำใจให้กับทุกๆคน
เค้าคือ...บาทหลวงส่วนตัวของฉัน เคร่งศาสนาซะจนฉันกลัว
เค้าคือ...คนที่จุดประกายความฝันให้ฉัน
เค้าคือ…คนที่ทำให้ฉันได้พบกับความฝันและตามล่ามันไป
เค้าคือ…คนที่ทำให้ฉันยิ้มได้ แม้ว่าในใจจะเจ็บ
เค้าคือ…คนที่เป็นกำลังใจและคอยผลักดันฉันให้ทำตามฝันได้สำเร็จ
เค้าคือ…คนแรก ที่ทำให้ฉันได้รู้จักความรัก และความเจ็บเจียนตายที่ซ่อนอยู่ในความรักที่หอมหวาน
เค้าคือ…คนที่ฉันไม่เคยลืม
เค้าคือ…คนแรกของหัวใจ
เค้าคือ…คนสุดท้ายของชีวิต
เค้าคือ…คนที่ฉันรัก แล้วรักตลอดไป
เค้าคือ…ชเวชีวอน
ฉันจะรักนายตลอดไป นายซุเปอร์สตาร์ของฉัน!












+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฝากด้วยนะค้า

โดโซะ โยโรชิคุ โอเนไงชิมัส ><